ภาวิตา พหุลีกตา

“ภาวิตา พหุลีกตา”

ตั้งใจฝึกหยุด ฝึกนิ่ง อย่างถูกหลักวิชชา ฝึกซ้ำ ๆ อย่าให้ใจมีอะไรเหนี่ยวรั้ง จนสามารถวื้ดจึ๊กไปที่กลางกายอย่างสบาย ๆ อย่างถูกหลักวิชชา

ให้ไปในเส้นทางที่เราคุ้น ในเส้นทางสายกลาง เส้นทางนี้เราต้องคุมให้ได้ตลอด ใจละเอียดเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ ทำให้ถูกหลักวิชชา ไปจุดที่ง่าย จุดที่เราทำได้ไปก่อน เป้าของเราคือ ทำให้ละเอียดที่สุด ให้คุ้นในเส้นทางสายกลาง ให้ชำนาญ ทำให้ละเอียดเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ หยุดนิ่งมีความสำคัญ

ต้องอาศัยจิตที่บริสุทธิ์ในการหยุดนิ่ง จิตจึงมีพลัง จิตมีความสุข มีความบริสุทธิ์ มีจิตเกษม ทำตรงนี้ให้คล่อง ให้ชำนาญ ให้องค์ประกอบครบ ถ้ารู้ตัวว่าทำผิดวิธี ก็ปัดฉิวทิ้งไปเลย อย่าไปเสียดาย พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่เสมออย่างถูกหลักวิชชา

อย่าไปตั้งใจมากกันเกินไป การที่เราไปเร่งอยากให้มีประสบการณ์ภายใน..จะทำให้จิตเราไม่ละเอียดเพราะความอยาก

อยากไปนิพพานนั้นเป็นเป้าหมายที่ดี แต่ถ้ามีความอยากก็ไปไม่ได้ ความอยากเป็นสมุทัย...บ่อเกิดแห่งทุกข์ อยากได้ อยากมี อยากเป็น ความอยากเป็นอุปสรรคต่อการเข้าไปสู่ความละเอียด

เลิกอยากลาหยอกนี่ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ซึ่งความอยากก็จะมีความละเอียดเป็นชั้น ๆ ไป เราตั้งเป้าหมายแล้วอยากที่จะไปถึงเป้าหมายให้ได้ แต่เราจะไปถึงเป้าหมายได้...เราจะต้องไม่อยาก ต้องหยุดอย่างเดียว...ถึงจะเป็นตัวสำเร็จ ที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านกล่าวเอาไว้

อยากทำความดีเป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้าจะไปสู่ที่ดี ๆ ต้องหยุดอย่างเดียว เราตั้งเป้าหมายอยากเห็นอยากมีประสบการณ์ภายใน...อยากศึกษาวิชชาธรรมกาย เป็นสิ่งที่ดี เป็นการตั้งเป้าหมาย

แต่ถ้าเราเริ่มนั่ง...เราต้องตัดความคิดนั้นออกไป ก่อนที่มันจะเข้าไปปรุงอยู่ภายในใจของเรา เราต้องมีความเพียร “ ภาวิตา พหุลีกตา ” ทำซ้ำ ๆ บ่อย ๆ เก็บชั่วโมงนั่งเยอะ ๆ ให้จิตเราละเอียด เห็นองค์พระภายในและสะสมองค์พระภายในให้เพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ

หยุดนิ่ง..เดี๋ยวองค์พระท่านก็จะมาให้เราเห็นเยอะ ๆ และการที่ท่านมาให้เราเห็นเยอะ ๆ ท่านเอาอานุภาพมาให้เรา เราต้องเป็นผู้รับที่ดี นิ่งให้ถูกใจท่าน...โดยการทำเฉย ๆ จะได้มีองค์พระภายในสะสมมากขึ้นไปเรื่อย ๆ แต่จะยากก็ตรงองค์แรกนี่แหละ เพราะความอยากได้..จึงทำให้จิตเราไม่อินโนเซ้นท์

นั่งธรรมะพอหลับตาก็ให้ปล่อยวางเข้าไปสู่ภายในเลยนะ

#หลวงพ่อธัมมชโย #ทบทวนโอวาท #วัดพระธรรมกาย #ธรรมกาย