“ตื่นจากกิเลส”


ลูกในองค์กรทุกคน ให้หมั่นนึกถึงองค์พระที่ศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา ในทุกๆ อิริยาบถ นั่งก็เห็นองค์พระ นอนก็เห็นองค์พระ ยืนก็เห็นองค์พระ เดินก็เห็นองค์พระ จะกิน จะขับถ่าย หยุด นิ่ง ลิ้มรส เหยียดแขน คู้แขน กลับหน้า กลับหลัง จะตอกจะตีอะไรก็แล้วแต่ ในทุกหน้าที่ให้นึกถึงองค์พระไปในตัวด้วย ถ้าจะไปนึกเรื่องคน เรื่องสัตว์ เรื่องสิ่งของ นั่นไม่ใช่ที่พึ่ง ยิ่งนึกยิ่งกลุ้ม ยิ่งนึกก็ยิ่งมีความทุกข์ หรือมีความเพลินหมดไปวัน ๆ แค่นั้นเอง


แต่ถ้าหากถ้านึกถึงองค์พระอยู่ตลอดเวลา ใจของเราจะมีความสุข มีความสดชื่น กระแสธารแห่งบุญจะได้ไหลผ่านตัวเราตลอด ไม่ว่าจะทำภารกิจหน้าที่อะไรก็ตาม จะทำงานโยธาก็ดี หรือจะไปทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรก็ดี หรือหน่วยสนับสนุนส่งคนมาบำรุงก็ดี ถ้านึกถึงพระธรรมกายซึ่งเป็นที่พึ่งอย่างนี้ กระแสธารแห่งบุญก็จะหลั่งไหลตลอดเวลา


พระธรรมกายนี้แหละสำคัญ ท่านเป็นผู้รู้แจ้งเพราะเห็นแจ้ง รู้เรื่องราวของตัวเราทั้งหมด เมื่อเราไปเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับท่านก็รู้เรื่องตัวของเรา รู้เรื่องของสรรพสิ่ง สรรพสัตว์ทั้งหลาย ความเกี่ยวพันกัน กระทั่งอดีตเป็นอย่างไร ปัจจุบันเป็นอย่างไร อนาคตเป็นอย่างไร ซึ่งจะอยู่ในขอบข่ายญาณทัสนะของพระธรรมกายทั้งสิ้นเลย


พระธรรมกายท่านจะเป็นผู้รู้ผู้เห็นโดยธรรมจักขุ ด้วยญาณทัสนะของท่าน และมีความรู้เห็นอันไม่มีประมาณ ซึ่งทำให้เราเข้าใจอะไรได้แจ่มแจ้ง ทำความเห็นได้ถูกต้องตรงไปตามความเป็นจริง ตรงต่อเป้าหมายต่อวัตถุประสงค์ของการมาเกิดเป็นมนุษย์ ท่านเป็นผู้ตื่น คือ เป็นการตื่นจากกิเลส เพราะกิเลสบังคับให้อยู่ในโลกแห่งมายาโลกที่ไม่ใช่ความจริง เป็นโลกที่หลอกลวง สร้างภาพจัดฉากอะไรไปอย่างนั้น เป็นโลกแห่งละครโรงใหญ่ มาตื่นสู่โลกแห่งความเป็นจริง รู้เห็นอะไรไปตามความเป็นจริง พระธรรมกายท่านเป็นผู้ที่มีความสุข มีความเบิกบานที่ไม่มีที่สิ้นสุด มีจิตใจที่บริสุทธิ์ ที่ผ่องใสทุกอย่าง มีความปราณนาดี ต่อสรรพสัตว์ และสรรพสิ่งทั้งปวง มีอานุภาพที่ไม่มีประมาณ เมื่อเราได้เข้าถึงพระธรรมกายและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับท่าน


ดังนั้น..พระธรรมกายจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ ที่สมาชิกในองค์กรทุก ๆ คน จะต้องเข้าถึงกันทั้งหมด อย่าให้ภารกิจต่างๆ มาเป็นอุปสรรค มาเป็นข้ออ้าง ข้อแม้และเงื่อนไขในการปฏิบัติธรรมกันนะ  (พ.ศ. ๒๕๓๙)


#หลวงพ่อธัมมชโย #ทบทวนโอวาท #วัดพระธรรมกาย #ธรรมกาย