เส้นทางของผู้มีบุญ

“เส้นทางของผู้มีบุญ”

การหลับตาเป็นสิ่งที่สำคัญ เพราะถ้าหากเมื่อเราหลับตาเป็นแล้ว การนึกถึงภาพดวงหรือองค์พระจะง่าย อย่าปิดตาแบบใช้กำลัง ทำเหมือนเราปรือ ๆ ตา เบา ๆ จะทำให้เรานึกดวงหรือองค์พระได้ง่าย เราต้องจำไว้อย่างหนึ่งว่า “ตลอดเส้นทางสายกลางภายใน ตั้งแต่เบื้องต้นจนกระทั่งเป็นพระอรหันต์ เป็นเส้นทางที่ไม่ทุรกันดาร เป็นเส้นทางของผู้มีบุญ”

เพราะฉะนั้น..คำว่ายากไม่มีเลย จากง่ายไปถึงง่ายมาก และจนกระทั่งไปถึงง่ายแสนง่าย ถ้าเริ่มรู้สึกยาก เริ่มตื้อ ๆ ตัน ๆ เกร็งหรือตึง ก็แปลว่า “เราทำไม่ถูกหลักวิชชาแล้ว”

เมื่อเราหลับตาทำภาวนา จะมีแต่เรื่องง่าย ๆ ซึ่งกลับตาลปัตรกับโลกภายนอก เหมือนเส้นผมบังภูเขา เราต้องศึกษาให้เข้าใจว่า ความจริงมันเป็นอย่างนี้

ถ้าหากเราหลับตาแล้ว เริ่มยาก เริ่มทุรกันดาร เริ่มยากเข็ญ เริ่มควานหาองค์พระ ก็แปลว่า “เรายังทำไม่ถูกหลักวิชชา ไม่ใช่เส้นทางผู้มีบุญ” และหลวงพ่อก็ขอยืนยันว่า ง่ายและก็ไม่เชื่อว่าใครจะทำไม่ได้นอกจากคนขาดสติ คนบ้า คนเมา หรือคนตายแล้ว เป็นต้น

เพราะฉะนั้น..ลูกทุกคนสามารถทำได้อย่างง่าย ๆ แต่ต้องเอาใจใส่ ต้องขวนขวาย ต้องมีฉันทะ สมัครใจที่จะเข้าถึงธรรม ปรารถนาที่จะได้รู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต อยากหลุดพ้นจากทุกข์อย่างแท้จริง

อุปสรรคในช่วงแรก ๆ ก็จะมีแต่เรื่องฟุ้งเป็นหลักกับตั้งใจมากจนเกินไป ส่วนเรื่องการหลับ หรือเรื่องอะไรต่าง ๆ ยังเป็นเรื่องรองลงมา เพราะถ้าใจเราไม่ฟุ้งไปคิดในเรื่องคน สัตว์ สิ่งของก็ง่าย ซึ่งทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับการฝึกฝน ค่อย ๆ ฝึกฝนไป พึงจำไว้ว่าตลอดเส้นทางสายกลางภายใน เส้นทางไปสู่ความเป็นพระอริยเจ้า ที่จะทำให้เกิดความพึงพอใจอันสูงสุดอย่างที่เราไม่เคยเจอ คือ “ต้องง่าย”

เพราะฉะนั้น..นึกดวงหรือองค์พระอย่างง่าย ๆ นะลูกนะ ถ้าเริ่มยาก แปลว่าเราเริ่มบีบเปลือกตาแล้ว กดลูกนัยน์ตาแล้ว แต่ถ้าหลับตาเบา ๆ ผ่อนคลายสบาย อย่างที่เคยบอกบ่อย ๆ ซํ้า ๆ ถ้าทำอย่างนั้นได้ เดี๋ยวก็จะได้อย่างง่าย ๆ เลย (พ.ศ. ๒๕๕๒)

#หลวงพ่อธัมมชโย #ทบทวนโอวาท #วัดพระธรรมกาย #ธรรมกาย