“เราเป็นมนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่เทวดา”

 

วัตถุประสงค์ที่เรานึกเป็นภาพก็ดี หรือวางใจนิ่งเฉย ๆ ก็ดี เพราะต้องการให้ใจกลับมาอยู่ที่ตั้งดั้งเดิมภายใน เพื่อให้ใจหยุดใจนิ่งหลังจากที่วิ่งไม่หยุดไปในเรื่องราวต่าง ๆ ในชีวิตประจำวันมานานแล้ว ทำให้เราไม่พบกับความสุขที่แท้จริง ดังนั้นเราต้องมาฝึกใจให้หยุดนิ่งอยู่ภายใน ฝึกไปเรื่อย ๆ นะลูกนะ

 

อย่าท้อหรือเลิกกลางคันกันนะ ให้ตั้งใจหมั่นทำความเพียรไป เราต้องยอมรับว่า “เราเป็นมนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่เทวดา”

 

เพราะฉะนั้น..ฝึกใหม่ ๆ มันก็มีฟุ้งบ้าง มืดบ้าง เมื่อยบ้าง เบื่อบ้าง ท้อบ้าง ก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา อย่าไปท้อให้ทำความเพียรกันต่อไปนะ บางทีเรานั่งไปแล้วดูเหมือนไม่ก้าวหน้า ซึ่งความจริงแล้วไม่ใช่ การที่เราไม่ทำสิถึงจะเรียกว่าไม่ก้าวหน้า แต่ถ้าเราฝึกกันไปทุก ๆ วัน มันก้าวไปข้างหน้าทั้งนั้น แต่มันอาจจะช้าหน่อย

 

การที่เราค่อย ๆ เดิน แม้มันจะช้าแต่ก็ถึงเป้าหมาย แต่ถ้าเราไม่เดินมันก็อยู่กับที่ ไปไม่ถึงเป้าหมาย ก็แปลว่า ถ้าเราไม่นั่งฝึกใจให้อยู่ภายในก็คือการไม่ยอมเดินนั่นเอง แล้วอย่างนี้มันจะถึงจุดหมายปลายทางได้อย่างไร

 

เราต้องฝึก เราถึงจะสมหวังในชีวิต คือการได้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง ซึ่งมันมีเพียงประการเดียวคือ หยุดกับนิ่ง “นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ สุขอื่นที่นอกจากใจหยุดนิ่งไม่มี” ก็แปลว่า เราจะไปหาความสุขจากที่อื่น จากคนสัตว์สิ่งของมันไม่มี ที่ไม่เจอเพราะว่ามันไม่มี ซึ่งผู้ฉลาดมีปัญญาเขาก็ไม่เสียเวลาไปกับการไปหาในสิ่งที่ไม่มี เพราะสิ่งที่มีอยู่ที่เดียว คือหยุดกับนิ่งภายใน

 

เพราะฉะนั้น..ฝึกไปเรื่อย ๆ เห็นไม่เห็นก็ไม่เป็นไร ฝึกไป แต่ฝึกไปเรื่อย ๆ ที่ไม่เห็นเป็นไม่มี ต่างแต่ว่าช้าหรือเร็ว ถ้าเรามีความเพียรทำอย่างต่อเนื่อง สมํ่าเสมอ ถูกหลักวิชชา คือ วางใจพอดี ๆ เดี๋ยวก็จะสมหวังกันทุกคน (พ.ศ. ๒๕๔๗)

 

#หลวงพ่อธัมมชโย #ทบทวนโอวาท #วัดพระธรรมกาย #ธรรมกาย