“ฝึกเอาใจมาไว้กับตัว แล้วรักษาให้ต่อเนื่อง”

 

นั่งธรรมะให้เริ่มจากจุดที่ง่าย ที่สบายก่อน แม้ยังไม่ชัดก็ไม่เป็นไร ต้องฝึกตรงนี้ซ้ำ ๆ  จนกว่าจะชัดยิ่งกว่าลืมตาเห็น แปลว่า เรานิ่งมาก ๆ  กายกับใจเป็นหนึ่งเดียว จะนิ่งได้ใจต้องไม่ติดอะไรเลย ติดแต่ดวง ติดองค์พระ ซึ่งทำให้ใจจะไม่ไปไหน ไม่ไปนอกเรื่อง ใจแต่ติดตรงกลาง นิ่งเป็นหนึ่งเดียวกันเลย ที่ใจเราไม่มีคุณภาพเพราะไม่อยู่กับกาย ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ออกไปอยู่นอกตัว เมื่อใจไปติดกับเรื่องหยาบ ๆ  ทำให้ใจเสื่อมคุณภาพ เสื่อมคุณค่าไป

 

ถ้าเราฝึกให้กายและใจเป็นหนึ่งเดียวกัน ใจอยู่กับเนื้อกับตัวจนสมบูรณ์ แสดงว่าใจมีคุณภาพระดับหนึ่ง ใจถึงไหนกายไปถึงนั่น แต่บ้างครั้งเราใจไปทางกายไปทาง ใจไปโน่น แต่กายอยู่นี่ เราต้องฝึกให้กายและใจเป็นหนึ่งเดียวกันจริง ๆ

 

สังเกตดูตัวเราสิ ถ้าใจอยู่กับตัวจะมีความสุข ถ้าไม่อยู่กับตัวก็จะมีความทุกข์ บางครั้งใจเราอยู่กับตัวได้ ๒๐% บ้าง ๓๐% บ้าง ๕๐% บ้าง แต่ไปติดกับคนสัตว์สิ่งของบ้าง ทำให้มีความทุกข์ จนใจไม่มีคุณภาพ เดี๋ยวก็ถูกพญามารจูงได้  ซึ่งคุณยายท่านอุปมาเหมือนที่ร้อยจมูกควาย ถูกจูง และมนุษย์ก็จะถูกจูงอย่างนี้ จูงให้ออกนอกตัว

 

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านถึงสอนให้เอาใจกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวในระดับเหาะได้ ถึงระดับที่ปรับความละเอียดของกายให้เท่ากับภพภูมิที่จะไป ใจละเอียดแล้วก็กายละเอียดเท่ากับใจ แต่พวกเราเอาระดับเบื้องต้นให้ได้ก่อน ซึ่งก็ คือ ฝึกเอาใจมาไว้กับตัว แล้วก็รักษาให้ต่อเนื่อง พอถูกส่วนก็จะไปอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องเอง ตำแหน่งศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ซึ่งเป็นตำแหน่งที่พญามารกลัว ตำแหน่งที่มารสะดุ้ง ถ้าอยู่ในตำแหน่งนี้ก็ให้ติดกลางเข้าไปเลย

 

ถ้าหลวงพ่อยังแข็งแรงอย่างลูก ๆ  และถาวรวัตถุพร้อมอย่างนี้นะ อะไรก็ไม่เอา เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม แต่ทีนี้ลูกได้โอกาสนี้ ลูกมีบุญมากให้ฝึกไปในช่วงที่เรายังแข็งแรงให้เต็มที่

 

ให้ตั้งใจกันให้ดี อย่าไปสนเรื่องอื่นที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร หลวงพ่อพูดแค่นี้ลูกคงเข้าใจนะ อย่าไปสนใจอย่างอื่นสิ มีที่สนอยู่ในใจ เหมือนเข็มที่มีด้านทู่กับด้านแหลม มีที่สนอยู่ด้านเดียว สนให้ถูกที่ ให้นิ่งเข้าไปเลย

 

ถ้านิ่งจริง ๆ  จะมีความสุข ถ้ามีความสุขจะอยากนิ่งเข้าไปอีก ถ้ายังไม่อยากไปต่อแสดงว่าไม่มีความสุข ก็เพราะยังไม่นิ่ง ก็ฝึกต่อไปนะลูก (พ.ศ. ๒๕๕๒)

 

#หลวงพ่อธัมมชโย #ทบทวนโอวาท #วัดพระธรรมกาย #ธรรมกาย